ΦΩΤΗΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ
CONFUSION WILL BE MY EPITAPH:
Απολογισμός μιας καταστροφικής διετίας
Μιὰ συνομιλία μὲ τὸν Θανάση Γαλανάκη
(Σεπτέμβριος 2022)
— «Είναι δυνατόν μια επιδημία γρίπης, οσοδήποτε σοβαρή, να αλλάξει το παγκόσμιο κοινωνικοπολιτικὸ καθεστώς ‒ όσο δεν το άλλαξαν φοβερές θεομηνίες όπως η πανώλη και η χολέρα στο παρελθόν, κι εξακολουθητικές μάστιγες όπως η ελονοσία και η φυματίωση για τις οποίες η ανθρωπότητα πληρώνει ακόμα τίμημα εκατομμυρίων θυμάτων κάθε χρόνο; Αυτό είναι το ερώτημα που θα έπρεπε πριν απ’ οτιδήποτε άλλο να θέσουμε τούτη τη στιγμή· και όμως η κοινή λογική μοιάζει να έχει αδιανόητα παγώσει… Αν το θέταμε, εν πάση περιπτώσει, θα γινόταν αμέσως αντιληπτή μια παράλογη αναντιστοιχία τής πολιτικής αντιμετώπισης με τα “σκληρά” επιδημιολογικά δεδομένα· καὶ τότε μόνο μία εξήγηση θα έμενε: ότι οι αλλαγές αυτές έχουν άλλα αίτια, ότι ήταν ενδεχομένως δρομολογημένες νωρίτερα καὶ ότι η εμφάνιση μιας επιδημίας —συμπτωματικά τού λεγόμενου Sars–CoV-2, όπως οιασδήποτε άλλης ίωσης αυτής τής τάξεως, του είδους που επανειλημμένα είχαμε τα πρόσφατα χρόνια— ήταν ἡ αναμενόμενη πρόφαση για να εφαρμοστούν ἢ να επιταχυνθούν».
Έτσι ξεκινά το «Εισαγωγικό σημείωμά» σου στο βιβλίο τού David Cayley, Ερωτήματα για την τρέχουσα πανδημία υπό τη θεώρηση τού Ιβάν Ίλλιτς. Πανδημικές Αποκαλύψεις (Αλήστου Μνήμης: Αθήνα 2021). Έχοντας πλέον αποδεχθεί —εκ του αποτελέσματος— ότι πολλές επιπτώσεις τού κορωνοϊού σε κοινωνικό επίπεδο εντάσσονται σε ένα ευρύτερο modus operandi τού μεγαλύτερου τμήματος του πολιτικού κόσμου, πού θα τοποθετούσες σήμερα το κέντρο τής συζήτησης;
Φ.Τ.: Είναι δύσκολο να βρει κάποιος λόγια να περιγράψει τον πολιτικό εφιάλτη που ζήσαμε τούτη τη διετία, Θανάση, επειδή δεν μοιάζει με τίποτε απ’ όσα γνωρίσαμε στο πρόσφατο παρελθόν· αλλά και για τον επιπλέον λόγο ότι ποτέ δεν είχαμε φτάσει σε τέτοιον βαθμό διαστροφής των εννοιών, καταστροφής των σημασιών και σφαγής των νοημάτων, που αχρηστεύει εκ προοιμίου κάθε απόπειρα επιχειρηματολογίας και ωθεί απευθείας στην παράκρουση. Ας επιχειρήσουμε κατ’ αρχάς να συνοψίσουμε όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμα, βήμα-βήμα, τους κρίκους τής αλυσίδας που μας έφερε στο τοπίο καταστροφής όπου στεκόμαστε τώρα. Σε πρώτη φάση οργανώθηκε από κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς μια εκστρατεία υγειονομικής τρομοκράτησης του παγκόσμιου πληθυσμού: Μαζικά Μέσα, αρμόδιοι φορείς και δοτές «επιτροπές επιστημόνων» προσπάθησαν να μας κάνουν να πιστέψουμε πως βρισκόμαστε μπροστά σε μία από τις πιο θανατηφόρες επιδημίες στην ιστορία τής ανθρωπότητας. Και για να γίνει αυτό χρειάζονταν νεκροί. Ώς ένα σημείο σκηνοθετήθηκαν (όπως στην περίπτωση που έλαβε μεγάλη δημοσιότητα στην Ιταλία, όταν κινηματογραφημένη πομπή με φέρετρα πνιγμένων μεταναστών από τη Λαμπεντούζα προβλήθηκαν ως εικόνα «θυμάτων τού κορωνοϊού»)· πέραν αυτού όμως έπρεπε να υπάρξουν αληθινοί νεκροί για να εμπεδωθεί ο τρόμος, και γρήγορα το ιατρικό σύστημα βοήθησε σ’ αυτό: καθώς ο πανικός έκανε τους ανθρώπους Διαβάστε περισσότερα “Φώτης Τερζάκης, «Confusion will be my epitaph»: Απολογισμός μιας καταστροφικής διετίας”