ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΕΣ, ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ, ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ, ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΙΜΑ
Το πρόστιμο των 100€/μήνα αποτελεί το πιο πρόσφατο μέτρο πίεσης σε μια σειρά καταναγκασμών, περιορισμών, απαγορεύσεων και αναστολών εργασίας που υφιστάμεθα «για το καλό μας» εδώ και δύο χρόνια αλλά όχι το τελευταίο. Είναι βέβαιο πως σύντομα θα επιβληθεί σε όλους τους ανεμβολίαστους ανεξαρτήτως ηλικίας, αλλά και όσες αμελήσουν να λάβουν την τρίτη, τέταρτη ή επαναλαμβανόμενη δόση τους. Οι εντολές των αρχών διαρκώς ανανεώνονται, τα κριτήρια υποχρεωτικής συμμόρφωσης διαρκώς επανακαθορίζονται, τα πιστοποιητικά φρονημάτων και τα «προνόμια» τίθενται διαρκώς υπό αίρεση. Το social credit system είναι εδώ.
Είναι πλέον σαφές και στον πιο εύπιστο ότι, όλα αυτά τα κατ’ επίφαση υγειονομικού χαρακτήρα μέτρα, στοχεύουν στον έλεγχο και την πειθάρχηση στις ανάγκες της νέας κανονικότητας. Ότι δεν πρόκειται για ανικανότητα διαχείρισης μιας «υγειονομικής κρίσης» εκ μέρους των κρατών, αλλά για σκληρή πολιτική που εντείνει κάθε μορφής εκμετάλλευση και καταστολή. Ότι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης καθόλου προσωρινή δεν είναι, αλλά έχει γίνει ο κανόνας. Ότι όσο υπομένουμε αγόγγυστα υποχρεωτικότητες και απαγορεύσεις, τόσο αυτές θα πολλαπλασιάζονται και θα μας σφίγγουν το λαιμό. Και ότι με ολόκληρο το πολιτικό φάσμα να τις στηρίζει, ενόσω η καθεστωτική αριστερά πλειοδοτεί σε σκληρότητα, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από κανένα σωτήρα.
Πρωτοβουλία Ενάντια στο Υγειονομικό Απαρτχάιντ
«Η απορριπτική, καλά δοκιμασμένη αγέλη των αξιωματούχων της δημόσιας υγείας, μας έχει δημιουργήσει μια άκρως αποτελεσματική μηχανή που δεν δημοσιεύει τα στοιχεία της ούτε συμμετέχει σε συζήτηση, αλλά μόνο εκδίδει εντολές τις οποίες ακολουθούμε υποχρεωτικά. Με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης, τα λάθη της κρύβονται, οι πολιτικές της δεν αμφισβητούνται, οι διαφωνούντες φιμώνονται.
Πώς θα σπάσουμε αυτήν τη σιωπή; Πώς θα ανακτήσουμε τη λογική μας και θα ξαναχτίσουμε τη δημοκρατία μας; Ίσως ήρθε η ώρα να κάνουμε λίγο θόρυβο. Μελέτες έχουν αποδείξει ότι μόλις μια ιδέα υιοθετηθεί από μόλις το 10% του πληθυσμού, αυτό είναι το σημείο καμπής όπου οι ιδέες, οι απόψεις & οι πεποιθήσεις θα υιοθετηθούν ταχύτατα από τους υπόλοιπους. Ένα φωνητικό, ένα ΗΧΗΡΟ 10% είναι το μόνο που χρειάζεται.
Η δημοκρατία, η “κυριαρχία του λαού”, δεν επιτρέπει απλώς την ελευθερία της έκφρασης και της έρευνας, αλλά την απαιτεί.»
Dr. Julie Ponesse, καθηγήτρια ηθικής η οποία διδάσκει στο Huron University College του Οντάριο εδώ και 20 χρόνια, έδειξε πυγμή. Η άρνησή της να υποταχθεί στα αξιώματα της νέας κανονικότητας, οδήγησε στον αποκλεισμό της από την πανεπιστημιούπολη. Παρ’ όλα αυτά, παρέμεινε σταθερή και πιστή στις αξίες της. Σε μια πύρινη ομιλία, ενθάρρυνε το ακροατήριο να υπερασπιστούν και τα δικά τους ανθρώπινα δικαιώματα.
Ολόκληρη η ομιλία της μπορείτε να τη βρείτε στο άρθρο: «Διπρόσωπη ηθική; Η υποταγή των Συμβουλίων Βιοηθικής στις εντολές της εξουσίας https://www.xasteria.org/index.php/2022/01/10/post_14540/#iLightbox%5Bgallery44084%5D/0